«معلم خوب من»
انسانی بود که بر من فاش کرد آن رازی را که در پگاه اندیشه ام نیمه خواب بود و نیمه بیدار.همو بود که با لطافت،به سایه محراب گام برداشت و هیچ از گنجینه معرفت خویش دریغ نداشت.او بود که درخت ایمان را
در جانم نشاند و بذر عشق را در دلم فشاند.معلم خوب وبا بصیرتم،پروازیدن را یادم داد و سوگند بر آب روان که پر پروازم را وام دار اویم.(1)
(1)متاثر از پیامبر جبران
نوشته شده توسط : بیسیم چی دل
لیست کل یادداشت های این وبلاگ